Het Stopstelsel, ook bekend als de Stoplijn, was een verdedigingslinie in Nederland die werd gebouwd tussen 1929 en 1933. Deze linie strekte zich uit van de Zuiderzee tot aan de Maas en diende als een verdedigingsmechanisme tegen een mogelijke invasie vanuit het oosten.
Het Stopstelsel bestond uit een reeks van bunkers, tankversperringen, en inundatievelden. Deze verdedigingswerken moesten een eventuele vijand vertragen en tegenhouden, zodat de Nederlandse troepen zich konden mobiliseren en een tegenaanval konden uitvoeren.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleek het Stopstelsel echter niet opgewassen tegen de overweldigende kracht van het Duitse leger. De Duitse troepen wisten de linie te doorbreken en Nederland binnen te vallen in mei 1940.
Na de oorlog werd het Stopstelsel grotendeels ontmanteld en verwaarloosd. Veel van de bunkers en verdedigingswerken zijn nog steeds te vinden in het Nederlandse landschap als stille getuigen van een tijdperk van oorlog en verdediging.
Tegenwoordig wordt het Stopstelsel gezien als een historisch erfgoed en zijn sommige delen ervan opengesteld voor publiek. Het herinnert ons aan de donkere dagen van de oorlog en het belang van een goede verdediging voor een land.